+0 به یه ن
با روسیه تا کجا؟
سیدقائم موسوی-استاد دانشگاه
به روسیه که می‌اندیشم، زخم‌ها و پاره‌های وطنم؛ شوشی، قره باغ، تفلیس، قراردادهای خانمان برانداز ترکمنچای، گلستان و آخال، اشغال‌های مکرر شمال ایران، حملات متعدد به آذربایجان، حمله به آستان مقدس امام رضا، اعدام و قتل عام آزادیخواهان تبریزی در ماه محرم، قراردادهای ۱۹۰۷ و ۱۹۱۵، موافقتنامه‌های ۱۹۲۱ و ۴۰_۱۳۳۹، اشغال کشور در جنگ‌های جهانی اول و دوم، حمایت همه‌جانبه از محمد علی شاه مستبد، بحران ایالت‌های آذربایجان و کردستان و صدها مورد دیگر، همه و همه در جلو چشمان و روانِ جمعی این مرز و بوم رژه می‌روند. تن رنجور این مملکت از ستم و بیدادهای همسایه شمالی در رنجِ مداوم است. خلاصه آنچه روسیه با ما کرد، هیچ ستمکار نکرد!
روسیه در تمام بازه‌های تاریخی هیچگاه نسبت به ایران حُسن نیت مبتنی بر روح همسایگی نداشت. همیشه چشم طمع و تجاوزِ این همسایه‌ی ظالم در کمین ما نشسته بود. بعد از انقلاب و با چرخش ۱۸۰ درجه‌ای انقلابیون به سمت غرب ستیزی و به‌ویژه آمریکاستیزی، اتحاد جماهیر شوروی و سپس روسیه جایگاه بی‌بدیلی در سیاست خارجی ایران یافتند.
آردینی اوخو / ادامه مطلب
