+0 به یه ن
مجید کریمی-کارشناس قفقاز
جنگ قرهباغ با گذشت سه هفته دومین آتشبس ناپایدار را تجربه کرده است و همچنان آتشباریها از هر دو سو ادامه دارد. بیگمان با توجه به تجربه آتشبس نخست، خبر آتشبس دوم در ایروان جدی گرفته نشد. زیرا باکو رسما پیش از آغاز زمان آتشبس اعلام کرده بود که این توافق موقتی است و جنگ دوباره از سر گرفته خواهد شد. طبیعی است که نیروهای قرهباغ در موضع دفاعی قرار دارند و قاعدتا تمایلی برای دادن بهانه به طرف مهاجم نداشته و آن‌ها از هرگونه توقف فوری جنگ استقبال خواهند کرد. اما ابهام در اینجا است که چرا نیروهای ائتلاف باکو هم در دور نخست و هم این‌بار از اجرای آتشبس خودداری کرده اند؟ بنظر میرسد که این خود یک تاکتیک سیاسی و روانی برای ادامه جنگ و فشار بیشتر در جبهه ها است تا بتوان به ویژه در جبهه جنوبی که به شدت ادامه دارد، دستاوردی نظامی به‌دست آورد.
واقعیت آن است که نقل و انتقالات نظامی و تکفیری در محور هوایی آنکارا – باکو، و ادامه عملیات نیروهای ائتلاف باکو در جبهه جنوب، برای گره‌گشایی در نبرد، نشان می‌دهد که محور باکو- آنکارا ارادهای برای پایان دادن به دشمنیها ندارند. با این‌حال فشارهای بین المللی برای توقف خونریزیها و کشتارها با ارتکاب جنایات جنگی و اعدام دسته جمعی اسیران (صدور تفکر تکفیری)، که شوربختانه تصاویر اندوهناک آن به جهان مخابره شده است، همچنان ادامه داشته و وجدانهای بیدار امیدوارند تا عقلانیت و واقعیات میدانی نبرد بر توهم فتوحات نظامی فایق آید.
ائتلاف باکو- آنکارا با لشگرکشی تمام عیار و صرف هزینه بسیار هنگفتی از عواید نفتی، و دکترین نژادپرستانه، در این دور از جنگ، به آنچه تصور میکردند نرسیده است و انتخاب میز مذاکره بجای ادامه جنگ، اعتراف به ناکامی در عملیات نظامی است.
آردینی اوخو / ادامه مطلب
